3 dni, 33 debaty, setki ekspertów, miliony widzów i międzynarodowe panele – tak wyglądał tegoroczny Szczyt Klimatyczny Togetair 2022. Uczestnicy debat szukali odpowiedzi na pytanie: na czym oprzeć niezależną politykę energetyczną Unii Europejskiej? Dyskutowali też o tym, jak zbudować lepszą przyszłość klimatyczną.
Debaty dotyczyły palących współczesnych problemów, jak drożyzna i ubóstwo energetyczne, energia jądrowa, sposoby przemysłu z łańcuchami dostaw czy magazynowania energii. Poruszone zostały również problemy i szanse zeroemisyjnej mobilności, wyzwania dla współczesnego rolnictwa oraz gospodarki odpadami. Dodatkowo zastanawiano się, jak algorytmy i nowe technologie mogą wesprzeć ochronę środowiska i klimatu.
10 postulatów Togetaira
Rosyjska inwazja na Ukrainę powoduje konieczność rewizji dotychczasowej polityki energetycznej w Europie. Jak w nowej rzeczywistości można utrzymać wyznaczone wcześniej cele klimatyczne? Oto 10 postulatów Togetaira, które zostały wypracowane w ramach kongresu. Postulaty mają połączyć starania o klimat i o bezpieczeństwo: energetyczne, gospodarcze oraz polityczne.
- Wojna w Ukrainie nie może zatrzymać transformacji: trzeba przyspieszyć odejście od paliw kopalnych i zlikwidować uzależnienie Europy od ich importu z Rosji.
- Przeciwdziałanie zmianie klimatu potrzebne jest tu i teraz: działania zaradcze podjęte za dekadę lub dwie nie powstrzymają “reakcji łańcuchowej” przyrody. Grożą nam nieodwracalne, negatywne skutki działań człowieka.
- Należy przygotować mieszkańców i konsumentów na nieuchronne koszty transformacji energetycznej. Wdrożyć programy osłonowe dla tych, których najbardziej dotkną krótkofalowe konsekwencje wdrożenia Europejskiego Zielonego Ładu. Dużą rolę odegrają tu środki unijne, w tym taryfa ulgowa w okresie przejściowym. Jest ona konieczna w perspektywie zagrożeń dla bezpieczeństwa energetycznego
- Nie ma możliwości powrotu do węgla. Gaz nie będzie mógł spełniać roli paliwa przejściowego w zakresie, jaki planowano. Konieczne jest podjęcie działań nad większym wykorzystaniem paliw alternatywnych. Przede wszystkim: wiatru, wody i słońca a także magazynów energii, wodoru, a nawet paliw alternatywnych: biomasy czy RDF
- Przyspieszenie dekarbonizacji gospodarki musi łączyć się z derusyfikacją i dywersyfikacją dostaw, szerszym otwarciem na źródła odnawialne i odważnymi decyzjami inwestycyjnymi Unii i państw członkowskich.
- Atom – zarówno wielko jak i małoskalowy – jest optymalnym źródłem zabezpieczającym pewność dostaw energii. Dążenie do realizacji harmonogramu polskiego programu jądrowego i uruchomienia pierwszej polskiej elektrowni wielkoskalowej w 2033 powinno być bezwzględnym priorytetem państwa.
- Konieczne jest przyspieszenie rozwoju energetyki wiatrowej on i offshore. Należy rozważyć rozszerzenie potencjału offshore z planowanych 11 do nawet 30 GW mocy zainstalowanej.
- Konieczne jest stworzenie strategii rozwoju ciepłownictwa. Pozostawienie branży samej sobie, w świetle ograniczonych możliwości inwestycyjnych samorządów, może oznaczać faktyczną likwidację kluczowej z punktu widzenia neutralności klimatycznej branży.
- Warto opodatkować niespodziewane przychody spółek energetycznych, czyli tzw. windfall profits: przychody należy przeznaczyć na rozwój technologii odnawialnych.
- Należy usprawnić postępowania administracyjne i ukrócić procesy inwestycyjne dotyczące budowy infrastruktury kluczowej dla zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego i wdrożenia Gospodarki Obiegu Zamkniętego. Dzisiejsze procedury uzyskiwania decyzji środowiskowych i wydolność urzędów je wydających nieszczęśliwie blokują wiele niezbędnych inwestycji. A to grozi nam niepotrzebnymi opóźnieniami w modernizacji kluczowych sektorów gospodarki.
Podsumowanie debat, można znaleźć na stronie wydarzenia.
